Uit belangstelling en ook voor de Bewoners Belangenvereniging Bockhorst samen met de secretaris heb ik de Middag van het Wonen bezocht op 15 april. De Gemeente Leiden werkt aan een woonvisie voor de periode tot 2030 en maakt ook een uitvoeringsagenda voor periodes van 4 jaar. Op deze middag legt wethouder Fleur Spijker een volle zaal van corporatiemedewerkers, belangenbehartigers, bouwers, architecten, vertegenwoordigers van huurdersverenigingen en bewonersorganisaties een aantal dilemma’s voor waar de gemeente bij het maken van de woonvisie tegenaan is gelopen. Na deze middag komt de woonvisie eind juni in het college en volgt nog een inspraakperiode van 6 weken. De discussie vind plaats in groepjes rond de diverse dilemma’s en wordt centraal afgesloten. We nemen allebei deel aan een groepje. Hieronder een persoonlijk gekleurde impressie van twee dilemma’s.
Meer ruimte voor mensen die met voorrang gehuisvest moeten worden!
In de groep spreken we over het dilemma dat je als stad eigenlijk meer ruimte wil hebben voor mensen die met voorrang gehuisvest worden, zoals statushouders terwijl je de wachttijd voor de reguliere woningzoekenden ( nu al acht jaar!) niet nog verder wil laten oplopen. Er is eerst een rondje belangenbehartiging. Iedereen wil wel meer ruimte voor de eigen doelgroep zoals jongeren, GGZ en maatschappelijke opvang. Maar al gauw merken we dat je er zo niet uitkomt. Het is beter met elkaar het gesprek aan te gaan over het “vergroten van de koek”en het werken aan nieuwe combinaties, waarbij bijvoorbeeld centrale voorzieningen gedeeld kunnen worden en bewoners elkaar ook verder kunnen helpen bij het meer of minder zelfstandig wonen. Groepswonen door ouderen wordt ook genoemd als opkomende woonvorm, waarbij de doorstroming wordt vergroot door de woningen die ze achterlaten. De Robijnhof wordt als goed voorbeeld genoemd van zo’n experiment met verschillende groepen naast elkaar. Kortom nieuwe energie voor nieuwe woonvormen!
Mengen ten koste van sociale bouwopgave?
In de discussie over de bouwopgave van 8500 woningen, waarvan 30% sociaal, is het dilemma dat de gemeente vooral huurwoningen wil toevoegen buiten de “kwetsbare wijken”, terwijl juist daar de praktische mogelijkheden zijn voor het bouwen van extra sociale huurwoningen. De corporatievertegenwoordigers verwachten dan ook dat ze buiten die gebieden de opgave niet kunnen uitvoeren als daar niet de noodzakelijke afspraken worden gemaakt voor de toevoeging van sociale huurwoningen. Is de voorlopige keuze van de gemeente nu een politiek correcte, omdat ze eigenlijk wel weten dat je daar de sociale bouwopgave toch niet kan waarmaken? Dan misschien gewoon maar weer meer sociale huur in “kwetsbare gebieden” zoals Haagwegkwartier-Zuid, De Hoven, de Hoge Mors en Slaaghwijk én tegelijk gericht investeren in de aanpak van sociale problematiek. Want het is een politiek correcte illusie dat je die oplost door meer te “mengen” in kwetsbare wijken. Als je vind dat daar sociale problemen zijn moet je direct wat aan die problemen doen, en zeker niet alleen via de ingewikkelde weg van een woonvisie en woonagenda’s, vind ik ! Het gesprek gaat nog voort.
Art Touw
Voor een volledig verslag van de middag zie later het verslag van de gemeente, dat nog niet binnen is.